NEPAL!!!!!

Waar moet ik beginnen, waar moet ik beginnen?!
Maar gewoon bij het begin dan ;)

Oke, vrijdag 15 maart zijn wij door onze persoonlijke taxichauffeur (oke, eigenlijk van onze stage..maar voelt toch een beetje alsof het van ons is) naar het treinstation in Trichy gereden..Rond half 3 pakte we daar de trein naar Chennai. Leuk, leuk...moesten 6 uur in de trein zitten en vanaf de eerste minuut zaten we samen met een praatgrage Indiase man in dezelfde coupe. In het begin babbelde we nog gezellig mee, maar na een uur braaf geluisterd te hebben besloten we heel subtiel een boekje te gaan lezen en toen dat nog niet hielp heb ik maar lekker mijn MP3 opgezet en heerlijk om me heen gekeken. Mooie groene rijstvelden om ons heen, een briesje door de haren en onderweg naar Nepal...wat een heerlijk gevoel!

Om half tien in de avond arriveerde we in Chennai waar we een nacht moesten overnachten om de volgende morgen door te reizen naar het vliegveld. Wat een ongelooflijke vieze, smerige, stomme stinkstad...maar ach het was maar voor een nachtje en wij gingen naar Nepal, dus SO WHAT! Begon het natuurlijk ook nog keihard te regenen en ging Stef weer in een megadiepe plas staan waardoor ik echt helemaal doorweekt was. Ja, op dat moment kon India me even gestolen worden.

Maar de volgende morgen (liever gezegd 4 uur s nachts) gingen we naar het vliegveld in Chennai om in Delhi aan te komen en daar vandaan naar Kathmandu te vliegen. Dit verliep allemaal nog vrij soepeltjes en voordat we het wisten waren we dan ook in Delhi. Yeah, weer een stapje dichter bij Nepal!
Sta je dan als 2 kleine blondjes in het grote Delhi met van die grote vragende kijkers...zo van: 'uhmmmm....ja, waar moeten we heen?'
Kathmandu??? Waarop we als antwoord kregen..Kathmandu??? Vanaf hier gaan geen vluchten naar Kathmandu, dan moet je naar het internationale vliegveld..
'Waaaaatttt? konden jullie dan niet even vertellen dat jullie 2 vliegvelden hebben in Delhi?! Goed, we zijn in India..dus ook dit moet weer no problem zijn. En idd, meteen een taxi gepakt..snel naar het internationale vliegveld en 10 min. van tevoren zaten we in het vliegveld van Delhi naar Kathmandu. Pfieuw!

Vanuit het vliegveld konden we de mooie bergen al zien en het Nepal waar we al die weken naartoe hadden geleefd al bijna ruiken. Na de landing regelden we snel een visum, god wat gaat dat allemaal makkelijk hier.
En ja hoor, daar stond Linda al druk te zwaaien en te springen...een klein blond meisje die enthousiast staat te zwaaien, tja dat kan niet missen!

Vanaf toen begon het avontuur waar we tot nog toe iedere minuut van genoten hebben..de mensen zijn super vriendelijk en lachen de hele dag, de omgeving is vredig en gezellig, het weer is als een mooi najaar of voorjaar in Nederland (heeerlijk dus), de terrasjes en eettentjes zijn super gezellig EN je kunt er heerlijk eten, we hebben een super lekker matras en een warme douche...moet ik nog even doorgaan?

Oke speciaal voor de meiden uit Trichy:
Je kunt hier heerlijk aan de appeltaart, pizza, salades, heerlijke broodjes, chocola (nee niet alleen aan de chocola van het Femina Hotel, ook aan de m&m's, cote d'or etc.) en niet te vergeten, je kunt hier leuk shoppen totdat je er bij neervalt. Oke sorry, genoeg geplaagd!

Nu ben ik nog niet eens aangekomen bij het gedeelte..wat hebben we hier al gedaan en gezien? Hier komt ie dan:
-We zijn bij de rijkste Nepalees, de eigenaar van het hotel waar we verblijven, ooit (oke, ietwat overdreven..maar als je er bij was begrijp je het) wezen eten. 3 bediende stonden klaar om ons te voorzien van het tiggangenmenu (ik kan ze niet eens meer tellen). Ja, 2 dagen in Nepal waar je ook tussen de lijmsnuivende kinderen zit...en dan zo'n diner, hoe tegenstrijdig is dat!

-We zijn naar het Pashupatinath geweest (een soort crematorium maar dan in de buitenlucht) Ik zou echt niet weten wat ik hierover moet vertellen, valt gewoon echt niet over te brengen in woorden. Onder een fel orantje doek ligt een lijk die door de familie gezegend wordt met water en bloemen. Een paar meter verderop wordt het vuur aangemaakt om het lijk vervolgens in het bijzijn van allerlei toeschouwers (waaronder wij) te verbranden. Het as wordt in de rivier (waar het Pashupatinath aan ligt) gegooid waar mensen zich verderop weer vrolijk in staan te wassen. ONGELOOFLIJK!!!!! Melis en ik hebben daarna een tijdje geen woord tegen elkaar gezegd...tja, wat moet je zeggen!

-Na de indrukken van verbrandde mensen wilden we nog even iets leuks gaan doen. we zijn wandelend door Nepalese straatjes richting de Bonath Stupa (Tibetaans gebouw waar Boedisten met de klonk mee omheen lopen als een soort gebed)gelopen. Daar even de toerist uitgehangen door te genieten op terras met een prachtig uitzicht.

Is dit alles wat we gedaan hebben? Nee, lang niet..maar ik wil jullie een dag lezen van mijn verhaal besparen dus ik zal er maar een eind aan gaan breien.
Gister nog een heerlijke massage gekregen na in de middag een prachtig stukje oud-Nepal gezien te hebben en al een voorproefje hebben gehad op de mooie sneeuwtoppen van Nepal.
Ik ben al helemaal verliefd en wil hier stiekem nu al niet meer weg!

Volgende week:
-Chitwan (de jungle)
-Pokhara (rust, water, bergen, shoppen en genieten voordat we weer teruggaan naar Trichy)